hadi hayırlısı

bir inşaat şirketinin reklamlarında cennet vaadediliyor,
oysa evimizin önünden geçen hafriyat kamyonları sokağı mahvetmekte...
az önce kapının önünde bira içiyordu gençler, tophanedeki galeri baskınına nispet...
daha sonra yatakodamızın altındaki çocuk parkında gececi alkolikler
bağıra çağıra konuşmaya başlayacaklar ...
giderek daha yaşanmaz oluyor sokaklar...
hiç sokağa çıkmak gelmiyor içimden...
dar sokaklarda yürürken gökyüzünü görmek için yarı beline kadar
pencereden sarkıp yukarı bakan teyzeler gibi gri ufuklarda hissediyorum ...
son zamanlarda hiç bir şeye sevinemiyorum, üzülemiyorum,
beni şaşırtan hiç bir şey olmuyor,
yazdan gelen yapışkan bir miskinlik sonbaharın altın rengine bulaşıyor,
hadi hayırlısı...