nice zamandır her seviyede insan her yere girip çıkamaz oldu
giysilerde bir ayar, bir marka aranır oldu.
bir zamanlar temiz pak giyinen insanların malvarlığı görüntüsünden okunmazdı.
memur veya esnaf ortahalli herkes bir zamanlar kupon kumaşlar satın alıp
terzilere pantolon , ceket diktirirdi.
erkekler senede iki kez pantolon, bir kez ceket veya palto diktirdikleri terzileri vardı.
bu terziler semtlere göre daha pahalı olur ve rağbet görürdü.
hanımlar eve gündelikçi terzi çağırdıkları zaman konu komşu yardıma gelirdi.
marifetli terziler yaz, kış, düğün, bayram yabancı mecmualardan
beğenilen modelleri hanımların bedenine ustaca uyarlardı.
konfeksiyon, hazır giyim, ucuz imalat ve markalaşan giyimle birlikte
kumaş alıp terzilere diktirmek ancak belli başlı insanların tasarrufunda kaldı.
modası geçen her şey gibi, eskimeyen eskimeyecek bu yaşantılar da anılarda kaldı.
Kayıtlar
Neden herşeyin el emeği, göz nuru olduğu günleri özlüyoruz? 60'lı, 70'li yıllara ait herşey neden ilgimizi çekiyor? Çocukluğumuz mu aslında geri getirmek istediğimiz...
YanıtlaSilözlediğimiz emeğe saygı, göz nuruna sevgi,bizden sonra leyla'nın bu duyguları hiç bilmeyecek olması.
YanıtlaSil30-40 yıl önce herşeyin daha içten, daha doğal yaşandığını hatırlamak içimizi ısıtıyor belki...