Büyümek

"Bir roman kadar uzun bir tümce, sonra işte yaşlandım"
- Gülten Akın

Bebekliğinden başlayarak kendisine dayatılan yeme, içme ve uyuma saatleri dışında, giyim kuşam konusunda da seçici olamaz insan. Kendini varetmeye çalıştığı anda başlar çevresiyle çatışmaya.
Ya da çatışmayı sevmiyorsa kendini sevdiği insanların suyunun akışına bırakır .
O zaman çok sevilen , çok aranan "huylu çocuk" olur.
Eğer hedef edindiği "huyluluk"sa ne mutlu, yok bir de uyumsuzluk damgasını taşır göğsünü gere gere. Ergenliğinde, gençliğinde yaşıtlarıyla anlaşmak zorunda bile değildir artık "uyumsuz çocuk".
Dönem dönem iç çatışmaları dışa yansıdıkça çevresini üzerek kendi gücünden korktuğu bile olur.
Belli bir yaşa geldiğinde insan yalnız yaşarken neleri önemsemediğini, gündelik hayatını ne kadar sıradan kararlarla yaşayıp gittiğini görüyor.
Tek başına olmadığı için bazen nefes almakta zorlansa da, kendi istediği gibi çalışma ve dinlenme saatlerini düzenleyemese de, mutlu olmaya çalışmaktan başka seçeneği yoktur.
Çünkü günün 24 saatinde sorumlu olduğu , kendisinden beklentileri olan insanlarla yaşamayı da kendi seçmiştir.